Θα παραμείνουμε εδώ που είμαστε. Δεν έχουμε να πάμε πουθενά. Αλλά έχουμε ένα μήνυμα για το Hollywood, τους ερευνητές και τους εισαγγελείς: LOL....

Αυτό απάντησαν, οι ιδρυτές του PirateBay, όταν τους έστειλαν, το πρώτο mail, οι δικηγόροι των πολυεθνικών του θεάματος και την συνέχεια που ακολούθησε σε κάθε σημείο διαμοιρασμού την ξέρουμε, την ζήσαμε.

Η σπίλωση ανθρώπων και ο διασυρμός, η συνήθης τακτική. Το δίλημμα που προσπαθούν να μας περάσουν ηθικό, μα πλαστό:

Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική (ή ο,τιδήποτε άλλο).
Σοβαρά;

Έχει πει ένας ποιητής και δάσκαλος ότι:

Κάθε ανόητος μπερδεύει την αξία με την τιμή!

Έτσι λοιπόν και τα διαφορετικής ποιότητας/τιμής προϊόντα που κυκλοφορούν, απευθύνονται στο ανάλογο οικονομικά, αγοραστικό κοινό. Ο έχων θα πάρει έτσι κι’ αλλιώς το καλύτερο, ο μη έχων το πιο φθηνό με κάποιες ενδιάμεσες (μικρής εμβέλειας πια) κλίμακες.

Σε μία κοινωνία στην οποία υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, εννοείται ότι τη ζητούμενη υπεραξία, όσο η ζήτηση είναι μεγάλη, μπορούν να την πληρώσουν μόνον οι πλούσιοι. Αν ο άνθρωπος ήταν ένα ον κουτό, οι βιομήχανοι θα επέλεγαν ένα επίπεδο παραγωγής, που τους ευνοεί και δεν θα παρήγαγαν ούτε μία μονάδα παραπάνω.

Ο άνθρωπος όμως ως έξυπνος και ταυτόχρονα πονηρός, όταν βλέπει μία κατάσταση, που σε γενικές γραμμές τον αδικεί, την ανέχεται, γιατί ελπίζει να βρει την τεχνογνωσία, που θα του επιτρέψει να μπει στην αγορά. Στύβει το μυαλό του μέρα και νύχτα, για να βρει δικό του τρόπο παραγωγής ενός προϊόντος.

Είναι εμφανής η… συμβολή των πνευματικών δικαιωμάτων στη διαμόρφωση της αγοράς και, κατ’ επέκταση, στην διαμόρφωση τεχνητών κρίσεων οι οποίες δημιουργούνται και ωφελούν όσους κατέχουν το κεφάλαιο. Την δύναμη του χρήματος και του ελέγχου, πιο απλά.

Πειρατεία και ροζ ελεφαντάκια:

Μια μικρή, μα σημαντική αναφορά στην πειρατεία, την οποία και επικαλούνται οι εταιρείες, έχοντας και την αντίστοιχη πιασιάρικη ατάκα:

Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική

Συγκινητικό έτσι; Και οι κύριοι υπαίτιοι για την πειρατεία, ποιοι είναι; Μα «φυσικά», αυτοί που λένε τα ΜΜΕ, ως την πηγή αυτού μα και όλων των κακών που μαστίζουν την κοινωνία μας: Οι μετανάστες. Η υγειονομική, οικονομική βόμβα που στις χώρες τους είναι πάμπλουτοι και ήρθαν εδώ ή στην υπόλοιπη Ευρώπη, προκειμένου να αυγατίσουν τα κέρδη τους.

Γιατί οι εταιρείες χάνουν τόσα πολλά από την πειρατεία; Μα γιατί βγάζουν πολλά στο νόμιμο (;) εμπόριο! Πάααρα πολλά! Οποιονδήποτε παραγωγό ρωτήσεις, είτε πρόκειται για αγρότη είτε για φούρναρη είτε για …τορναδόρο, θα σου πει ότι το μεγαλύτερο κέρδος που μπορείς να πιάσεις είναι 30-50%.

Αν κλέψεις θα φτάσεις το 80-100%. Έχετε ακούσει πουθενά για κέρδος 300 ή 500 ή 700 τοις εκατό; Τέτοια ποσοστά κερδίζουν οι εταιρείες για να φτάσει το δισκάκι να πουλιέται 15 και 20 ευρώ έκαστο!
Αν τολμούν, ας δημοσιοποιήσουν το κόστος παραγωγής ενός γνωστού δίσκου και τις αντίστοιχες εισπράξεις τους! (Περισσότερα δείτε στο άρθρο Πώς οι πατέντες δημιουργούν πληθωρισμό, κρίσεις και “δούλους”!)

Όσον αφορά τα πνευματικά δικαιώματα στην μουσική, ο χρονικός ορίζοντας μπορεί να εκτείνεται σε βάθος δεκαετιών μετά τον θάνατο του δημιουργού.

Γεγονός είναι ότι η πώληση δίσκων/CD δεν έχει πλέον πέραση. Και είναι λογικό, αφού ο καθένας πια μπορεί να κατεβάσει (download) ό,τι του αρέσει από το Διαδίκτυο.

Υπάρχουν, βέβαια και έξυπνοι άνθρωποι στη βιομηχανία του θεάματος και της μουσικής. Έτσι, λοιπόν, οι θρυλικοί μεταλλάδες Iron Maiden, είδαν πως είχαν δύο επιλογές. Ή να ξεκινήσουν ατελείωτους και δαπανηρούς δικαστικούς αγώνες ή να αξιοποιήσουν την πειρατεία προς όφελός τους. Βλέπετε, παρότι γερόλυκοι, όχι όμως και κοντόφθαλμοι.

Σκέφτηκαν λοιπόν να «εκμεταλλευτούν» την πειρατεία και, με βάση τα στατιστικά των πειρατικών downloads, να κλείσουν πολύ επιτυχημένες live εμφανίσεις.

Αντί δηλαδή να κάθονται στωικά και να περιμένουν μήπως και πωληθεί κανένα άλμπουμ τους, αποφάσισαν να οργανώνουν live συναυλίες με βάση τα στατιστικά δεδομένων των downloads που συνέλεξαν (κακώς έχει αποδοθεί πως αυτό έγινε σε συνεργασία με την Mucicmertic).

Παρακολουθώντας και τα socials, διαπίστωσαν ότι γινόταν αναφορές στο συγκρότημά τους κυρίως από fans (οπαδούς τους) της Λατινικής Αμερικής, όπου σημειώνονταν άλλωστε και το μεγαλύτερο μέρος των downloads της μουσικής τους.

Αποφάσισαν λοιπόν να δίνουν live συναυλίες σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Το αποτέλεσμα; Τα έσοδα, μόνον από την εμφάνισή τους στο Sao Paulo, ξεπέρασαν τα 2,5 εκατομμύρια δολάρια. Εννοείται βέβαια πως το ίδιο έκαναν και στις υπόλοιπες περιοχές, με βάση τα πειρατικά downloads.

Βλέποντας δηλαδή πού είναι πιο δημοφιλείς, έκαναν συχνότερες εμφανίσεις.

Αρκεί να σας πούμε ότι τα δύο τελευταία χρόνια (2012-2013) απέκτησαν πάνω από 5 εκατομμύρια καινούριους οπαδούς.


Όπως βλέπουμε λοιπόν, η δακρύβεχτη ατάκα ...η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική δεν ευσταθεί....

[via]